ಕಾವ್ಯದತ್ತ

ಇರುಳು ಸರಿದು ರವಿಯು ಆಗಸದಿ ಇಳಿದು ಜೀವ ಜೀವಗಳ ಭಾವನೆಗಳ ಮತ್ತೆ ಎಳೆಬಿಸಿಲಲ್ಲಿ ಎರೆದು ಪ್ರೀತಿ ಪ್ರೇಮದ ಪಥದಲ್ಲಿ ಮುಂದುವರಿದ ಮತಿಗಳೆಲ್ಲವೂ ಸ್ಥುತಿಸುತಿವೆ ಓ ಭಾಸ್ಕರ ಬಾ ನೀ ಬಾನಂಚಿಗೆ ಬರಡಾದ ಬದುಕಿಗೆ ನವಚೈತನ್ಯದ ಬೆಳಕ ನೀಡು ಕುರುಡಾದ ಕಾಲ ಸರಿದಿವೆ ನೀ ಬೆಳಕಿನ ಹಣತೆಯ ಹಚ್ಚಿ ಬಾಳ ಬೆಳಗು ಜೀವರಾಶಿಯ...

ದೇಹವು ನೂರೆಂಟು ದಾಹದೊಳು ದಹಿಸಿ ಧನ-ಕನಕಗಳ ಸ್ರವಿಸಿ‌ ಸೊಕ್ಕಿನಿಂದಲಿ ಪರರ ದೂಷಿಸುತ ದಾನ-ಧರ್ಮವ ಮರೆಯುವ ಮೂಳೆಮಾಂಸಕೆ ಕಾವ್ಯದತ್ತನು ಹಣತೆಯ ಹಿಡಿದು ತಂದು ನುಡಿದಿಹನು ಉಸಿರಿಲ್ಲದ ಹಣಕೆ ಹೆಸರುಳಿಸುವ ತಲೆಬರಹಗಳಿಲ್ಲ ಉಸಿರು ಜಗದಸಿರಾಗಲು ಜ್ಞಾನಾಕ್ಷರದ ಜೋಳಿಗೆಯು ತುಂಬಿ ಸಂಬಂಧಗಳ ನಂಬಿ ಬಡಬಗ್ಗರ ಒಳಹೃದಯವ ಅಪ್ಪುವಂತಿರಬೇಕು. ✍?ದತ್ತರಾಜ್ ಪಡುಕೋಣೆ✍?

ಅವರಿವರ ಹಂಗಿಸುವ ಇವರವರು ತನ್ನೆಸರಲೇ ರುಜು ಒತ್ತಿ ತನ್ನನ್ನೇ ದ್ವೇಷಿಸಲು ಸುಪಾರಿಕೊಟ್ಟಿಹನು ಕಂತೆ ಮಾತುಗಳ ತೂತು ಮಡಿಕೆಯೊಳು ಕಂಡಿದ್ದೆಲ್ಲಾ ಕೊಳಕು ಮೋರಿಯಾ ನೀರು ನಾರುತಿದೆ ಈ ಬದುಕು ಆದರೂ ಅನ್ಯರಿಗೆ ಕೆಡಕು ಬಯಸುತಿಹನು ಜಗ ಕಣ್ ಬಿಟ್ಟಾಗ ಕಣ್ ಮುಚ್ಚಿ ಲೋಕದಲಿ ಕುರುಡನೇ ಕುಬೇರನೆಂದವನು ಕೊನೆಗೊಂದುದಿನ...

ಬೆರಳೆಣಿಕೆಯ ಬರಹವಿದು ಬರೆದಷ್ಟು ಮುಗಿಯದಿದು ಬರಡಾದ ಜೀವದಲಿ ಹೊಸ ಹುರುಪಿನ ಚಿಗುರು ಇದು ದೂರದೂರಿನ ಚಂದಿರನ ಹಸ್ತವ ಧರಣಿಗೆ ಹಿಡಿದಾಗ ನೂರೆಂಟು ಮನದ ಉಬ್ಬರ ಇಳಿತವಿದು ಅರಳಿ ಉರುಳುವ ಕಾಲದಿ ಮನದಿ ಕೆರಳಿ ಮರಳಿದ ಮೂರಕ್ಷರದ ಜ್ಞಾನವಿದು ವೇದ ಶಾಸ್ತ್ರದ ಸೂತ್ರವಿಲ್ಲಿಲ್ಲ ನೋವು-ನಲಿವಲಿ ತೇದಿಹ ಬರಹಗಳೇ ಜೀವಂತ ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ಸೂರಿನಲಿ ಕುಂತು ಮಳೆಯ...

ಬದುಕ ಬೆಳಗು ಬದುಕು ಬದುಕಿನೊಳು ಬದುಕುವಾಸೆ ಬದುಕೇ ಬರಡಾದ ಬದುಕಿನೊಳು ಬದುಕನರಸುವ ಬದುಕ ಬದಲಾಯಿಸಿ ಬೆಸದ ಬದುಕಲಿ ಬದಲಿ ಬದುಕುವ ಬದುಕು ಬಿದಿರಿನಂಚಿನ ಬಿರುಕು ಬದುಕಲಿ ಬಂದಿಳಿದು ಬಿರುಗಾಳಿಯ ಬೀಸುವ ಬದುಕ ಬದುಕಿಸಲಾರದೆ ಬೆಚ್ಚಿತಿಂದು ಬದುಕು ಕಾವ್ಯದತ್ತನ ಬದುಕಲಿ ಬಸಿದ ಬೇಸಿಗೆಯು ಭಾಸ್ಕರನ ಬಣ್ಣಿಸಿ ಬರಡಾದಾಗ ಬದುಕೇ ಬದಲಾಗದೇ ಬಿರುಸಿನಿಂದಲಿ...