ಕಾವ್ಯದತ್ತ

ಗಿರವಿಗಿಟ್ಟಿದ್ದ ಗಡಿಯಾರ ಇಂದೇಕೋ ಮುಂದಿನ ದಿನವ ನೆನೆದು ಅಳುತ್ತಲಿತ್ತು ಯೌವ್ವನದ ಅಮಲಲ್ಲಿ ಅಂಬಿಗನಿಲ್ಲದ ದೋಣಿಯನೇರಿ ಕುಂತವನು ತಂತ್ರ-ಕುತಂತ್ರಗಳ ಮಂತ್ರಗಳ ಜಪಿಸುವ ಜಗವ ಶಪಿಸುತ ಕಾಲಹರಣವ ಮಾಡುತಲಿರುವ ಕಾವ್ಯದತ್ತ ನುಡಿವನಿಲ್ಲಿ ಮಾತು ಮಾತಿಗೆ ಜೋತು ಬೀಳುವ ಬದಲು ಮೌನದಿ ಕೂತು ಗೆಲುವ ಸೇತುವೆಯನೇರುವ ಯೋಜನೆಯ ರೂಪಿಸುವ. ✍?ದತ್ತರಾಜ್ ಪಡುಕೋಣೆ✍?

ಹರೆಯದ ಹೊಳೆಯಲ್ಲಿ ಹಳೆಯದೆಲ್ಲಾ ಕಳೆಯದು ಬೆಳೆಯದೆಲ್ಲಾ ಬೆಳೆಯದು ಕೊಳೆಯ ಮಳೆಯ ಮನಕೆ ಸುರಿಸಿ ಮೆರೆಯುತಿರುವ ಮರುಳರ ವಯಸ್ಸಿನ ಅರಳುಮರಳಿದು ಉರುಳು ಕೊರಳ ಸುತ್ತಿ ನರಳುವ ಹೊತ್ತಿಗಾಗಲೇ ಮರೆವು ಪಡುವಣದ ಬಾಗಿಲ ಸರಿಸಿ ಓಡುತಿಹುದು ಕಾವ್ಯದತ್ತನ ಮೂಡಣದ ಹೊಸಬೆಳಕು ನವಹುರುಪಿನಿಂದಲಿ ಬಿಸಿರಕ್ತಕೆ ನೋವಿನೂಟವ ಬಡಿಸಿ ಜಗದ ಹೋರಾಟವ ಕಣ್ಣೆದುರಿಗೆ ತಂದಿಟ್ಟು ಮರೆಯಾದಾಗ ಮುಂದಿಹುದೆಲ್ಲಾ ಜಯದ ಹಾದಿಯೇ. ?ದತ್ತರಾಜ್...

ಹೆಣವೇ ಹಣವ ನೋಡಿ ನಕ್ಕು ಮಸಣ ಸೇರಿತು ಉರುಳೋದ ಕಾಲದ ಕನಸಲ್ಲೇ ಕನವರಿಸುತ ಮರೆಯಾದ ಮರೆಯಾಗಿಸುವ ಕಾಲದಿ ಕಂಡಿದ್ದೆಲ್ಲ ಕಾರ್ಮೋಡ-ಬೆಳ್ಮೋಡ ಎತ್ತ ಸಾಗಿದರೂ ಮತ್ತೆ ಬಾನೆತ್ತರವ ಬಾಚಿ ಸೇರದು ಮಣ್ಣ ಮಹಿಮೆಗೆ ಸೋತು ಬಿಂದು ರೂಪದಿ ಬಂದಿಳಿದು ಬಂಧ-ಸಂಬಂಧಗಳ ಹಸಿರುಳಿಸಿ ಭೂಗರ್ಭ ಸೇರಿತು ಕಾಂಚಾಣದ ಕುರುಡು ತಲೆಯೆಂಬ...

ಲೀಲಾಭಾಸ್ಕರ ಓ ಭಾಸ್ಕರ.. ಓ ಆರ್ಯಮ.. ಓ ಶಕ್ರ, ಏನೀ ನಿನ್ನ ಲೀಲೆ ಜೀವಜಾತನು ನೀ ಪ್ರಾಣಧಾತನು ನೀ ಈ ಜಗದುಸಿರೇ ನೀ ದಿನ ಹರಸುವೆ - ದಿನ ಬೆಳಗುವೆ ಜಗ ನಗಿಸುವೆ ಅಂಧಕಾರವ ಅಳಿಸಿ ಹೊಸ ಆಶಾಕಿರಣವ ಹರಿಸುವೆ ಮೂಳೆ ಮಾಂಸಕೆ ಉಸಿರನಿತ್ತವನು ನೀ ಪಾಲಿಸಿ ಹೆಸರನಿತ್ತವ ನೀ ಕರ್ಮಾದಾನುಸಾರಕೆ...

ನೋವಗರಡಿಯ ಶಕ್ತಿ ಸರಸರನೆ ಸರಿದ ಸಮಯದಿ ಸುರಿದ ಜಡಿಮಳೆಯ ನೆತ್ತಿ ಮೇಲೆ ಹೊತ್ತು ಸಾಲು ಸಾಲಿನಾ ನೋವಿನಾ ಬೀಜವ ಮನದಿ ನೆಟ್ಟು ಜಗದ ಕಣ್ಣೊಳಗೆ ನಗುವೆಂಬ ಕಾರ್ಮೋಡವ ಹರಡಿ ಎದೆಭಾರ ಹಗುರವಾಗುವುದೆಂದು ಒಂಟಿತನದ ಸೆರಗ ಹಾಸಿದಾಗ ಅಲ್ಲೊಂದು ಗುಡುಗು- ಇಲ್ಲೊಂದು ಸಿಡಿಲು ಮಡಿಲ-ಒಡಲ ಕಣ್ಣೀರ ಕಡಲ ಕಲಕಿ ಹೊಸಬೆಳಕ ಅರಸುತಿರುವಾಗ ಕಾವ್ಯದತ್ತನು ಕನಸ ಗೋಪುರವ ಕಟ್ಟಿ ನನಸಿನೂರಿನ...

ಅವರಿವರ ಹಂಗಿಸುವ ಇವರವರು ತನ್ನೆಸರಲೇ ರುಜು ಒತ್ತಿ ತನ್ನನ್ನೇ ದ್ವೇಷಿಸಲು ಸುಪಾರಿಕೊಟ್ಟಿಹನು ಕಂತೆ ಮಾತುಗಳ ತೂತು ಮಡಿಕೆಯೊಳು ಕಂಡಿದ್ದೆಲ್ಲಾ ಕೊಳಕು ಮೋರಿಯಾ ನೀರು ನಾರುತಿದೆ ಈ ಬದುಕು ಆದರೂ ಅನ್ಯರಿಗೆ ಕೆಡಕು ಬಯಸುತಿಹನು ಜಗ ಕಣ್ ಬಿಟ್ಟಾಗ ಕಣ್ ಮುಚ್ಚಿ ಲೋಕದಲಿ ಕುರುಡನೇ ಕುಬೇರನೆಂದವನು ಕೊನೆಗೊಂದುದಿನ...

ದೇಹವು ನೂರೆಂಟು ದಾಹದೊಳು ದಹಿಸಿ ಧನ-ಕನಕಗಳ ಸ್ರವಿಸಿ‌ ಸೊಕ್ಕಿನಿಂದಲಿ ಪರರ ದೂಷಿಸುತ ದಾನ-ಧರ್ಮವ ಮರೆಯುವ ಮೂಳೆಮಾಂಸಕೆ ಕಾವ್ಯದತ್ತನು ಹಣತೆಯ ಹಿಡಿದು ತಂದು ನುಡಿದಿಹನು ಉಸಿರಿಲ್ಲದ ಹಣಕೆ ಹೆಸರುಳಿಸುವ ತಲೆಬರಹಗಳಿಲ್ಲ ಉಸಿರು ಜಗದಸಿರಾಗಲು ಜ್ಞಾನಾಕ್ಷರದ ಜೋಳಿಗೆಯು ತುಂಬಿ ಸಂಬಂಧಗಳ ನಂಬಿ ಬಡಬಗ್ಗರ ಒಳಹೃದಯವ ಅಪ್ಪುವಂತಿರಬೇಕು. ✍?ದತ್ತರಾಜ್ ಪಡುಕೋಣೆ✍?